Sprawa niecierpiąca zwłoki - FANOWSKI FILM KSIĘŻNICZKA MONONOKE Z AKTORAMI:
Ruszył na Kickstarterze projekt mający na celu zebranie funduszy na utworzenie pełnometrażowego fanowskiego filmu w realiach "Księżniczki Mononoke" Hayao Miyazakiego~! Film będzie nosić nazwę "Wolf girl" i chociaż prawdopodobnie nie będzie miał efektów na miarę Hollywood, to i tak uważam, że warto się dołożyć do powstania takiej perełki! (Kto czytał posta o Little Witch Academia z poprzedniego miesiąca?;))

Płaci się dopiero jeśli wystarczająca ilość funduszy zostanie zadeklarowana. Aby film powstał wystarczy, że 29 tysięcy ludzi (czyli nie aż tak dużo jak na cały świat xD) wpłaci po £1 (to tylko 5 zł!). Także, tutaj płacić, a po więcej info wchodzić na oficjalną stronę "Wolf girl" czyli tutaj.


Kilkanaście dni temu zaistniała drobna dyskusja na temat tego czy Japończykom zdarza się kłaniać podczass rozmowy przez telefon. Nie mogąc o tym zapomnieć, spytałam o to swoich znajomych z Japonii. Okazuje się, że każde z nich przyznało się, że zdarza im się odruchowo kłaniać rozmówcy przez telefon. Nie jest to jednak zasadą - zdarza się przeważnie, gdy są zmęczeni lub spięci rozmową. Nie zwracają wtedy uwagi na to, że się odruchowo kłaniają ;)

Zawsze przed zalogowaniem się na bloga, poświęcam chwilkę czasu na zastanowienie się o czym właściwie chciałabym pisać. Dzisiaj chciałabym napisać o maid cafe w Japonii i nie tylko, a więc na jakiś czas odkładamy na bok tematykę japońskich gestów (jeszcze do niej powrócimy).


Maid Café (メイドカフェ) bądź też Meido Kissa (メイドカフェ) to jeden z podtypów restauracji cosplay. Jest to miejsce, w którym kelnerki (ale będzie i o kelnerach - nie traćcie nadzieji, drogie kobietki!;) ubrane w elegenckie stroje pokojówek witają gości, zwracając się do nich per "Mój panie", "Moja pani", "Panienko", itp. Wiąże się to z traktowaniem klientów jak PANÓW i PANIE na włościach. Każdy gość ma poczuć się swobodnie i mieć wrażenie, że właśnie wrócił do domu, w którym może się zrelaksować.

Maid Café w Japonii reprezentują tzw. "intymność alternatywną". Słowo "intymność" wskazuje na pewnego rodzaju bliskość, powiązanie, komfort i było ściśle powiązane ze słowem nakama, które znaczy tyle co "grupa" - przyjaciół, znajomych, krewnych. Jednak w związku z silnie oddziałowującymy na społeczeństwo japońskie zmianami gospodarczymi w kraju w latach '90 oraz '00 postrzeganie relacji opartych na intymności uległo zmianie. Destabilizacja finansowa w rodzinach sprawiała, że te relacje między krewnymi przestały być intymne czy też komfortowe. Doprowadziło to do tego, że ludzie zaczęli marzyć i fantazjować o takiej intymności. Fantazja ta określana była mianem junsui na fantajī - czysta fantazja. Ta czystość oznacza oczywiście mniej lub więcej tyle, co angielskie słowo pure. Bliskoznaczne mu słowa to: bezgrzeszny, niewinny, nieskalany, szczery. Właśnie takie dziewczyny poszukiwane są do pracy w restauracji maid: niewinne, słodkie, szczere, żywe i klarowne - mówiąc slangiem, dziewczyn, o których mówi się moe.

Zróbmy restaurację, w której każdy będzie królem!
Pierwsze maid café powstało w 1998 r. jako tymczasowa atrakcja na evencie zwanym Tokyo Character Collection jako promocja gry "Welcome to Pia Carrot". Nietypowa ówcześnie restauracja przypadła klientom bardzo do gustu, co zauważyli handlowcy z dzielnicy Akihabara. W latach 1999 - 2000 sporadycznie organizowano maid café dla zwiedzających przeważnie dzielnicę graczy. Z czasem restauracje cosplay, w tym również maid café, stają się znacznie popularniejsze. Pierwsze na stałe ustanowione maid café powstało w Akihabarze w roku 2001. Obecnie dotarły już do Chin, Południowej Korei, Tajwanu, Czech, Meksyku, Kanady i Stanów Zjednoczonych, gdzie otwierane są restauracje na ich wzór i podobieństwo.

Z zewnątrz wygląda niepozornie
Większość maid café to małe niepozorne pomieszczenia (skryte gdzieś na tyłach trzeciego piętra czwartej kondygnacji drugiego budynku za sklepem z elektroniką...;) Ich wnętrze jednak zwraca na siebie szczególną uwagę. Przeważnie dominują w nim piękne, kolorowe, słodkie, a wręcz cukierkowe dekoracje przywodzące na myśl entuzjastyczny infantylizm (ależ mi to mądrze zabrzmiało~!), ale bywają i restauracje wystylizowane na wielkie wiktoriańskie rezydencje o klasycznym wystroju, muzyce i uniformach.

<- Pinafore, Japonia



Kostiumy i wygląd
Strój kelnerek w restauracji, o których mowa oparty jest na wzorze francuskiej pokojówki. Podobno sprawia on wrażenie rzetelności, kompetentności, oddania, posłuszeństwa, który wprawia klientów w pozytywny nastrój. Mówi się, że dlatego też coraz częściej stosowany jest również w innych branżach ;) Strój zainspirowany został wyglądem postaci w grze symulatorze randek "Welcome to Pia Carrot". W skład takiego kostiumu wchodzi: halka, spódnica, fartuszek, falbany (dużo falban~! więcej falban!), pończochy, kokardki i inne ozdoby i gadżety, które można by zaliczyć do kategorii kawaii (słodkie). Kelnerki wybierane są również pod względem ich wyglądu. Muszą być młode, atrakcyjne, najlepiej z dużymi, okrągłymi oczami przynoszącymi na myśl postacie z gier, mang i anime.


Witaj w domu, Panie!
Traktowanie klientów w maid café znacznie różni się od tego w zwykłych restauracjach.
!) Na wejściu kelnerki witają gości:
płci męskiej zwrotem Okaerinasaimase, goshujinsama (お帰りなさいませ、ご主人様),
a kobiety: Okaerinasaimase, ojousama,
które oznaczają: "Witaj w domu, Panie/Panienko".
!) Następnie pada pytanie: Gokitaku hajimete desu ka? bądź inne w podobnej formie, badające czy klient odwiedza to miejsce po raz pierwszy czy już tu kiedyś był. Przy pierwszej wizycie, wejście gości ogłasza się np. dzwonieniem dzwoneczka, a wtedy cała służba kłania się Panu lub Pani i wita ich w domu.
!) Następnie Pana lub Panią prowadzi się do stolika. Kelnerka dziękuje gościom za powrót do domu zwrotem: Gokitaku arigatō gozaimasu. Podając serwetki oraz kartę menu, kelnerka czasem klęka przy stoliku, by kontakt wzrokowy był zachowany na tym samym poziomie. Nie wypada w końcu służbie patrzeć na swojego Pana z góry ;)
!) Gdy zamówione jedzienie dociera na stół, nadchodzi czas na magiczne inkantacje, które mają sprawić, że jedzenie stanie się oishii (pyszne). Według mnie to najfajniejsza część całego rytuału maid café :D "Stań się pyszne! Moe moe kyuuuuuun~~!".
!) Teraz dopiero można jeść! ^^


<- test na otaku, kogo mam na myśli? ;)

Maido Kissa - miejsce tylko dla otaku?
"Siedzenie i podziwianie tych pięknych dziewczyn jest jak podziwianie pięknych kwiatów"
Pierwotnie (jak się pewnie łatwo domyślić...) restauracje z pokojówkami miały być odpowiedzią na fantazje otaku (geek) płci męskiej w wieku 18-40 lat. Motyw pokojówki był również wielokrotnie poruszany w japońskich mangach, anime, grach. W teorii najatrakcyjniejszy dla otaku ma być fetysz zwany moe. W skrócie - jest to fetysz młodej, niewinnie wyglądajacej postaci żeńskiej. Kelnerki stają się figurami o estetycznych walorach zamiast obiektami pożądania, niczym niedgyś gejsze. Obecnie jak można zauważyć, coraz więcej kobiet, turystów i par odwiedza maid café - poniekąd pewnie z ciekawości doświadczenia tego niezwykłego traktowania.

Więcej o kamerdynerach, kelnerach, specjalnym traktowaniu, dniach tematycznych, menu, etykiecie oraz niespodzianka: w kolejnym poście~!;)

Ciekawostka: Mówi się również o tym, że kobiety zaczęły napływać do maid cafe po wyjściu popularnego w Japonii filmu Densha Otoko w poszukiwaniu romantycznych otaku.
Ciekawostka 2: Motywy maid w anime i mangach: Kaicho wa Maid-sama, He is my master, They Are My Noble Masters, Mahoromatic, Hayate the Combat Butler! i wiele, wiele więcej...

Źródła:
Patrick W. Galbraith "Maid in Japan"
http://www.curiosite.com/scripts/news/ennews.php?frmIdPagina=10081
http://uniorb.com/ATREND/Japanwatch/maidcafe.htm
http://travel.cnn.com/tokyo/drink/tokyos-best-maid-cafes-798315
Kłanianie się w Japonii jest niezwykle istotne. Dlatego, by opanować należycie tą umiejętności, Japończycy zaczynają swój trening bardzo wcześnie, a właściciele firm organizują specjalistyczne kursy, by nauczyć swych pracowników poprawnego kłaniania się.
( ̄ー ̄(_ _(
Kilka ogólnych zasad dotyczących kłaniania się:
Zawsze należy odkłonić się! Czasami kłaniają się sobie nawet osoby na rowerach.
Z wyjątkiem: osób rozdających na ulicy jakieś ulotki bądź inne dobra; osób witających nas w sklepach; innych osób, kłaniających się nam ze względu na wykonywany przez nich zawód (kłaniają się nawet pogodynki w telewizji. (^‿◕)

Ukłon w przeprosinach i podziękowaniach.
W krajach azjatyckich oczekuje się od rozmówcy, który pragnie przeprosić bądź podziekować za coś, że ukłoni się adekwatnie do sytuacji. Ukłony te są zazwyczaj jednymi z dłużej trwających i głębszych ukłonów. Przeważnie przekracza się w takim ukłonie 45 stopni ukłonu saikeirei, ale głębokość i długość trwania zależy od tego jak bardzo winowajca żaluje za poczynione grzechy. (^‿◕)

Ukłon w przeprosinach przekraczający 45 stopni często spotykany jest u wysoko postawionych w świecie biznesowym lub politycznym osób. W sytuacjach, gdy zawinili oni np. upadkowi firmy lub czyjejś śmierci w tragicznym wypadku, itp. Przeważnie taki ukłon wykonywany jest wtedy zza stołu: osoba przepraszająca opiera się palcami o stół i wykonuje skłon do stopnia, w którym powierzchnia twarzy jest równoległa do stołu. Należy wspomnieć o tym, że takiemu ukłonowi bardzo często towarzyszy rezygnacja ze stanowiska. (ーー;)

Ukłon i uścisk dłoni.
Jednoczesny ukłon z uściskiem dłoni jest dla Japończyków czymś nieporządanym. Należy więc zdecydować się na jedną z tych opcji. Najlepiej poczekać i zobaczyć jak zachowa się nasz rozmówca i postąpić tak samo. Czasami uścisk dłoni następuje po ukłonie bądź vice versa.

U(po)kłon na kolanach
dogeza > どげざ > 土下座 (dosłownie "siedzieć na ziemi")
Jest to bardzo głęboki ukłon, wyrażający ogromny szacunek bądź błaganie o przebaczenie. Znacznie częściej stosowany był w czasach feudalnych, współcześnie coraz rzadziej. Częściej dotyczył (uniżonych) kobiet, ale w ten sposób kłaniali się również mężczyźni.

Odpowiednie składanie dłoni
Dłonie delikatnie zsuwamy z ud i kładziemy przed sobą. Kciuki powinny się stykać i tworzyć z resztą dłoni trójkąt. W niektórych przypadkach czołem należy dotknąć podłogi.

Kanta Ishida napisał w Daily Yomiuri: "Dogeza is a rule of decorum that is peculiar to Japan, and is exemplified in phrases such as "losing is actually winning," "you win when you say 'sorry'," and "you win when you do away with pride." But nowadays, the word's meaning no longer evokes the same lofty principles. Dogeza diplomacy, for example, refers to token diplomacy.” [Źródło: Kanta Ishida, Daily Yomiuri, April 1, 2011]




Uwaga uwaga! Istnieje manga, której tematem przewodnim jest właśnie ukłon dogeza. Manga nosi tytuł "Dogesen" i opowiada historię niezwykłego pana, który ma w życiu tylko jeden talent... Jak nikt potrafi piknie się kłaniać na kolanach. ( ̄▽ ̄人) Chętnie bym ją przeczytała, więc jeśli znacie jakieś źródła, to proszę o pozostawienie w komentarzach. :)

Ukłon w religii.
W Japonii dominuje Shintoizm i Buddyzm. Ukłonić się należy przy modlitwie w świątyni bądź w domu przed małym ołtarzem. Większe i ważniejsze ceremonie religijne wymagają niekiedy głębszych ukłonów niż zwykłe lekkie pochylenie głowy, czasami nawet preferowany jest ukłon na kolanach.


Ukłon w sztukach walki.
Ukłony w poszczególnych szkołach i stylach walki różnią się między sobą, jednak niezaprzeczalnie są integralną częścią każdego treningu. Towarzyszą rozpocząciu i zakończeniu treningu, wejściu na salę treningową lub dojo (formalna nazwa sal treningowych różnych sztuk walki, charakterystyczna przede wszystkim dla sztuk walki z do w nazwie co znaczy droga, analogicznie dojo znaczy miejsce drogi, kłanianiu się nauczycielom sensei, ale i przeciwnikowi w walce, itp.

Ukłon w sporcie.
Jest to ukłon około 20 stopni, który składają sobie gracze przeciwnych drużyn sportowych. Taki ukłon składają sobie również sumici.

Ukłony pary młodej na weselu.
Oczywiście ślub i wesele w Japonii znacznie różnią się od zwyczaju europejskiego, jednak o tym przy innej okazji. W każdym bądź razie, po fascynującym (*ziew*) i jakże przejmującym (i długim!) przemówieniu na swoim weselu, para młoda kłania się swoim rodzicom w podziękowaniu za cały trud jaki ich spotkał związany z posiadaniem dzieci (chyba jestem w stanie to zrozumieć. (^‿◕)

Ukłon przy wystąpieniach.
Równie często spotykany na zachodzie co na wschodzie. Jest to odpowiedź na aplauz ze strony widzów. W Japonii najgłębiej kłaniają się po swoim wystąpieniu gejsze okazując w ten sposób niewymowną wdzięczność (pełny ukłon na kolanach).

Ukłon w ceremonii parzenia herbaty
W ceremonii parzenia herbaty występują trzy ukłony: shin 深, gyō 行 oraz 草.
gyō oraz - lżejsze z ukłonów, składane pomiędzy osobami o podobnej randze,
shin - najgłębszy z ukłonów, w kierunku nauczycieli i zwierzchników.

Doge-fuse czyli bardziej się już nie da.
Zakładając, że Twoje życie wisi na włosku, zrobiłeś coś okropnego (specjalnie męska forma czasownika...), jest ci okropnie wstyd i nie ma już innej możliwości... Zastosuj doge-fuse. Jest to ostateczny ukłon, który można złożyć, by przeprosić, pokazać swoje uniżenie ("Jesteśmy robale~! Nędzne robale~!", patrz-> "Hercules" Walta Disneya). (ノ_ _)ノ Najelpiej wybrać bardzo brudną podłogę, by możliwie jak najbardziej zwiększyć efekt. (^‿◕)

Polecam krótki instruktarz do ukłonów w postaci filmiku: tutaj (j.ang.). Zademonstrowany został również ukłon ninja ( --)/ ==卍

Ciekawostka: Pewien dziennikarz policzył, że kobiety witające klientów w domach towarowych w Tokyo, w ciągu roku kłaniają się 665 600 razy - witając gości przy pięciu dniach pracy tygodniowo oraz 798 720 razy - przy pracy sześć dni w tygodniu.

Ciekawostka 2: Jeśli jesteś wysoko postawiony w hierarchi i idziesz na obiad z kimś postawionym niżej od siebie, nie zdziw się, jeśli ta osoba będzie zawsze zamawiała to samo, co ty. (^‿◕)

Ciekawostka 3: Kłanianie się jest głęboko zakorzenione w mentalności Japończyków. Czasami dochodzi do takich absurdalnych sytuacji, w których Japończyk lub Japonka rozmawiając przez telefon kłania się, mimo że jego/jej rozmówca nie jest w stanie tego zobaczyć. (^‿◕)

Ciekawostka 4: Czasami można w Japoni spotkać się z sytuacją, w której ktoś kłania się przed odjeżdzającą windą, samochodem lub pociągiem. Prawdopodobnie żegna w ten sposób osobę, która właśnie odjeżdża tym samochodem, pociągiem lub wsiadła do windy ;) Ukłon trwa tak długo, aż samochód/pociąg nie odjedzie ze stacji! (☉__☉”)

Ciekawostka 5: Bywa i tak, że ukłonom nie ma końca. Dwie osoby, najczęściej na tym samym stopniu w hierarchi społecznej, kłaniają się sobie i zaczyna się niemy dialog między nimi, w którym pierwsza osoba myśli sobie: "Odkłonił mi się, lepiej ukłonię się znowu", na co ta druga osoba odpowiada: "Oh, nie! Znowu mi się ukłonił, muszę odpowiedzieć". I tak kłaniają się sobie, zmniejszając za każdym razem kąt nachylenia, aż staje się on na tyle mały, że nie trzeba się już kłaniać. (^‿◕)

Źródła:
Japan Talk
Facts and details about Japan
Ojigi - ukłony w sztukach walki
Wikipedia
Zachęcona pojawiającymi się pozytywnymi komentarzami (aż dwa~!*_*) umieszczam kolejne niezwykle interesujące informacje na temat Japonii. Dziś o mowie ciała (fu fu fu :3) związanej z gestykulacją.

Zawarty tu materiał został przeze mnie przedstawiony na jednym ze spotkań Kitsune w Bydgoszczy. Była to prelekcja dosyć praktyczna, ale nie niemożliwa do przedstawienia w postaci posta. Niniejsza notka została wzbogacona o informacje, których nie zdążyłam (czyt. zapomniałam) przekazać podczas prelekcji.

Pewna książka (o której w napisach końcowych) zapewnia już w przedsłowiu, że jest łatwy i szybki sposób na komunikowanie się z Japończykami i nie trzeba uczyć się nawet ich języka. Otóż naród, który powszechnie uważa się za nieco (albo i bardzo) powsciągliwy i opanowany używa na co dzień ponad 120 gestów. Jak podaje moje źródło, przynajmniej 70 z nich jest na tyle zakorzenionych w Japońskich zwyczajach, że przetrwa jeszcze wiele wiele lat.

Gestów, o których chcę napisać jest bardzo dużo, dlatego materiał podzielę na mniejsze partie.


1. Ukłoń się ładnie.
ukłon > ojigi > おじぎ > お辞儀
W Japonii ogólnie przyjętym i zwyczajowym gestem na przywitanie, który w Europie zastępuje nam (i generalnie na zachodzie uścisk dłoni), jest ukłon. Kłania się każdy Japończyk, kłaniają się dzieci i dorośli, kłaniają się kobiety i mężczyźni, kłaniają się pracownicy i pracodawcy (chociaż ci trochę jakby mniej;), kłaniają się na powitanie i na pożegnanie, na podziękowania i na przeprosiny, na prośby i kłaniają się jelenie...generalnie wszyscy się kłaniają. I chociaż każdy ukłon generalnie ma być sposobem na okazanie respektu i szacunku, to ukłon ukłonowi nie równy, gdyż inaczej kłania się w zależności od płci, pozycji w firmie, wieku i kontekstu rozmowy...albo gatunku (patrz -> jeleń ;).

Kilka ogólnych zasad przy ukłonie:
Nie wypada przy ukłonie patrzeć w oczy osobie stojącej przed nami.
Na pożegnanie kłaniamy się bardziej (tzn., że przy pożegnaniach okazujemy większy szacunek niż przy powitaniu).
Przeważnie, okazując szacunek osobie starszej lub wyżej postawionej w hierarchi (np. firmy) prostujemy się z ukłonu dopiero, gdy osoba przed nami odwróci się do nas plecami lub zamkną się za nią drzwi.
Chcąc okazać komuś szacunek (bo jest starszy, ładniejszy, bogatszy od nas;) kłaniamy się zawsze odrobinę niżej od tej osoby.
Nie należy jednocześnie kłaniać się i podawać rękę. Należy wybrać jeden z tych gestów.

Kąty wkuć trzeba, zupełnie jak w szkole...
Ukłony dzielimy według kąta pochylenia górnej części ciała od pionu, tj.: 5, 15, 30, 45 stopni nachylenia (od normy :P).
I tak:
5 stopni - to najlżejszy z możliwych ukłonów, zarezerwowany dla najwyższych rangą bądź najlepszych, bliskich przyjaciół, lekkie skinienie głową
15 stopni - to eshaku 会釈czyli ukłon dla znajomych, osób, które nie widzą się po raz pierwszy, lecz wtóry, ale nie są ze sobą na tyle blisko, by wykorzystywać w.w. skinienie głową
30 stopni - to keirei 敬礼zarezerwowany jest dla osób, którym chcemy okazać szacunek, nie wypada on przy spotkaniach towarzyskich ze znajomymi (chyba że w formie żartu)
45 stopni - to saikeirei 最 敬礼 to ukłon, który prezentuje najwyższy wśród ukłonów na stojąco szacunek, zarezerwowany na wyjątkowe sytuacje
Im większy stopień nachylenia, tym większy szacunek się wyraża swojemu rozmówcy i chociaż ukłony te zostały tak dokładnie opisane i mają własne stopnie i policzone kąty... to nikt nikomu nie broni kłaniać się głębiej (płyciej absolutnie nie wypada;).

a) Kłania się kobieta Wykonując ukłon, kobieta splata/składa dłonie przed sobą, łącząc je ze sobą mniej więcej na wysokości bioder. Głowa jest opuszczona, ręce zgięte w łokciach, twarz i wzrok skierowany ku podłodze.







b) Kłania się mężczyzna Wykonując ukłon, ręce przycisnięte do boków ciała (jak przy pozycji "na baczność"). Jak powyżej, głowa opuszczona, twarz i wzrok skierowany ku podłodze.








Ciekawostka: Obama zhańbił Amerykę, gdyż ukłonił się cesarzowi Japonii, zrobił to za nisko i jeszcze podał mu przy tym rękę! Sama nie wiem, która z tych czynności gorsza...x)

Na dziś to tyle, w następnym poście dalsza część o ukłonach: zajmiemy się m.in. ukłonem na kolanach!

Źródła:
70 japanese gestures Hamiru-aqui
japońska etykieta - ukłony (j. ang.)
Uwielbiam używać emotikon - wyrażają mnóstwo emocji, które w połączeniu z tekstem pisanym pozwalają na bardzo jasny i wyrazisty przekaz. Jednak nie ma bardziej fantazyjnych emotek od tych, które powstają w Japonii. Zwą się kaomoji. 顔文字 (kaomoji) jest kombinacją dwóch słów: 顔 かお kao- twarz oraz 文字 もじ moji - litery, pisać.

Obecnie wykorzystywane są niemal na całym świecie, jednak powstały właśnie w Kraju Kwitnącej Wiśni u podstaw mając znaki hiragany i katakany (dwóch sylabariuszy japońskich). Niestety, nie wszystkie znaki występujące w słodkich kaomoji są dostępne Europejczykowi, dlatego jedyny sposób, by móc ich używać to "kopiuj+wklej"... Niemniej jednak, wiele stron amerykańskich internautów udostępnia długie listy kaomoji, a nawet dodaje własne wzory.

Powstał nawet słownik emotikonek zawierający również kaomoji: Evoticon.

Dobra wiadomość dla posiadaczy iPhona i iPoda! Powstała aplikacja Apple umożliwiająca tworzenie kaomoji. Można ją zakupić tutaj.

Wyjątkowo słodkie kaomoji można znaleźć na tumblr. I będą to zarówno emotikony pisane tradycyjnie...
(◕‿◕✿)
(●´∀`●)
ヽ(;▽;)ノ
(⌒▽⌒)☆
(≧∇≦)/
O(≧∇≦)O
ヽ(*≧ω≦)ノ
ヽ(*・ω・)ノ
・゚:*✧・゚:* \(⊙‿⊙✿)/ *:・゚✧*:・゚✧
...poprzez kolorowe rysunki...









...i ruchome słodkości...

(sic!)

...aż po w pełni zanimowane kaomoji.






W sklepach internetowych można znaleźć przeróżne gadżety z kaomoji, np.:
naklejki
pieczątki kaoiro
...a także kubki, filiżanki, maskotki, poduszki.

Można by się jedynie zastanowić gdzie leży granica między "słodkie" a "kiczowate". ;)

Kolejne kaomoji:
⊙﹏⊙
_〆(。。)
( • ̀ω•́ )
(ಥ﹏ಥ)
(ノಠ益ಠ)ノ
(。◕ˇ‿ˇ◕。)
Ψ(´▽`)Ψ
(°◇°;)
ლ(╹◡╹ლ)
✖‿✖
(¬‿¬)
(─‿‿─)
≖‿≖
o(>< )o
ヽ(≧Д≦)ノ
ヽ(`⌒´メ)ノ
(¬д¬。)
ヽ(#`Д´)ノ
(‘∀’●)♡
(。・ω・。)ノ♡
ψ(`∇´)ψ
o(`ω´*)o
(`ε´)
Ψ(`◇´)Ψ
(・`ω´・)
(⌒_⌒;)
ミ●﹏☉ミ
。・゚゚・(>д<)・゚゚・。
(。┰ω┰。)
(✖╭╮✖)
٩(×̯×)۶

Po więcej zapraszam na strony zagraniczne:
The ultimate list of Japanese emoticons
Best kawaii Japanese smileys
A Whole Bunch of New Emoticons!
Kaomoji Emoticons - alfabetycznie
według nastroju/tematu


Totoro się mnożą! °˖✧◝(⁰▿⁰)◜✧˖°
Przygotowałam kolejne maskotki Totoro, tym razem według innego wzoru. Kolejne maskotki potrafią już same stać bez podparcia, dzięki ogonkom :) Nie popełniłam też błędów z poprzedniego szycia: tzn. odpowiednio ponacinałam materiał od wewnętrznej strony tak, by wszelkie kąty się nie marszczyły (pod pachami, między uszami, końcówki uszu).

Nadal jest wiele do zrobienia (trzeba poprawić kształt uszu we wzorze, pomyśleć nad ładniejszym przyszyciem rąk i ogonka, zrobić coś z uszami białego Totoro, żeby nie wyglądał jak królik ^_^"), ale niestety trzeba to odłożyć i wziąć się za poważniejsze rzeczy.

Poniżej zdjęcia będące dowodem zbrodni popełnionych wobec igły i nitki...